gen. Kazimierz Gilarski

W trwającej ponad trzydzieści lat służbie wojskowej związany z działalnością reprezentacyjną i upowszechnianiem ceremoniału wojskowego. Swoje doświadczenia wykorzystał, opracowując pierwszy po 1989 roku podręcznik „Ceremoniał wojskowy”, regulujący udział wojska w uroczystościach patriotyczno-religijnych.

Urodził się 7 maja 1955 roku w Rudołowicach w powiecie jarosławskim (woj. podkarpackie). Po ukończeniu Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu został skierowany do służby w Komendzie Garnizonu m.st. Warszawy na stanowisku dowódcy plutonu w jednym z pododdziałów reprezentacyjnych. W latach 1980-1991 pełnił kolejno funkcje: zastępcy dowódcy kompanii wart honorowych, pomocnika szefa wydziału ds. uroczystości i imprez wojskowych oraz starszego oficera wydziału operacyjnego.

W 1989 roku ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie, a dwa lata później został szefem wydziału operacyjnego. Ukończył też podyplomowe studia w Akademii Obrony Narodowej w Rembertowie. W 1993 powierzono mu stanowisko zastępcy komendanta garnizonu. Jesienią 2005 roku został komendantem Garnizonu Warszawa. 11 listopada 2006 otrzymał nominację na stopień generała brygady i został wyznaczony na stanowisko dowódcy Garnizonu Warszawa.

Przyczynił się do popularyzacji tradycji i chwały oręża polskiego, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia Grobu Nieznanego Żołnierza. Jego zasługą jest przywrócenie na Grobie pamiątkowych tablic z wojny polsko-bolszewickiej. Wspierał powołanie reprezentacyjnego szwadronu kawalerii i wprowadzenie salutu armatniego podczas największych uroczystości.

Pozostawił żoną Marię, syna Piotra i córkę Katarzynę.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.

PAP/MHP