Katarzyna Piskorska

Córka zamordowanego w Charkowie ppor. kawalerii Tomasza Piskorskiego; rzeźbiarka – autorka medalu przyznawanego 13 kwietnia, w ustanowionym przez Sejm Dniu Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej, osobom szczególnie zasłużonym dla ruchu katyńskiego.

Urodziła się 2 marca 1937 roku w Warszawie. W czasie Powstania Warszawskiego pomagała przy opatrywaniu ran i szyciu pasów do karabinów. Po upadku powstania wraz z matką i siostrą trafiła do Konstancina, a następnie do Zabrza. Tam wstąpiła do drużyny harcerskiej prowadzonej przez jej starszą siostrę Annę. W 1948 roku powróciła do Warszawy, w związku ze zmianami zachodzącymi w harcerstwie wycofała się z czynnej służby. Powróciła do niej w 1957. W latach 1957-1961 była drużynową 256 Warszawskiej Drużyny Harcerek im. Władysławy Martynowicz-Bratki.

W 1975 roku przystąpiła do Zespołu Wędrowniczek po Zachodnim Stoku – instruktorek dawnej Organizacji Harcerek; tę służbę pełniła do ostatnich dni. W uroczystościach zawsze uczestniczyła w mundurze harcerskim.

Studiowała na Wydziale Rzeźby warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, uczyła w liceum plastycznym. Od 1980 roku aż do śmierci prowadziła prywatną galerię sztuki w swoim domu w Warszawie.

Działała w warszawskiej Rodzinie Katyńskiej, od początku istnienia tej organizacji była w jej zarządzie. Tworzyła ołtarze katyńskie na Boże Ciało w parafii Karola Boromeusza na Powązkach, gdzie ma siedzibę Warszawska Rodzina Katyńska. Opiekowała się też oszkloną gablotą o tematyce katyńskiej na Starych Powązkach.

Pośmiertnie odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

PAP/MHP