ks. Ryszard Rumianek

Rektor Uniwersytetu kard. Stefana Wyszyńskiego, duchowny katolicki i profesor, teolog i biblista.

Urodził się 7 listopada 1947 roku w Warszawie. Studiował w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym w Warszawie i na Akademii Teologii Katolickiej. Święcenia kapłańskie przyjął w 1972 roku od kard. Stefana Wyszyńskiego. Po dwóch latach pracy katechetycznej i kaznodziejskiej w parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Konstancinie został skierowany na specjalistyczne studia biblijne za granicę.

W 1977 roku uzyskał licencjat w Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie. Następnie studiował w Jerozolimie w Studium Biblicum Franciscanum. Stopień doktora teologii uzyskał w 1979 na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

W latach 1979–1982 był prefektem alumnów w seminarium duchownym w Warszawie, a przez następne 12 lat był wicedyrektorem tegoż seminarium.

Od 1990 związany z Wydziałem Teologicznym Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (dziś UKSW). W 1991 rozpoczął wykłady na uczelni. Członek Komisji Prymasowskiej do spraw projektu powołania drugiego uniwersytetu w Warszawie, której efektem było przekształcenie ATK w Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

W latach 1998-2001 kierował Katedrą Filologii Biblijnej uczelni, a od 2001 Katedrą Historii Biblijnej. Tytuł profesorski z rąk prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego otrzymał w 2002 roku.

W 2002 został prorektorem UKSW do spraw ogólnych i badań naukowych, a trzy lata później rektorem Uniwersytetu. W 2008 rozpoczął drugą kadencję rektora. Jednocześnie nadal prowadził zajęcia dotyczące Pięcioksięgu na Wydziale Teologicznym. Zależało mu na tym, by na uczelni rozwijały się takie kierunki jak prawo i socjologia. Za jego kadencji uruchomiono także zupełnie nowe fakultety – stosunki międzynarodowe i archeologię, powstało też Centrum Edukacji i Badań Interdyscyplinarnych UKSW.

W 2009 roku za wybitne zasługi w działalności naukowo-dydaktycznej i osiągnięcia w pracy duszpasterskiej został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a pośmiertnie Krzyżem Komandorskim OOP.

Pozostawił po sobie wiele prac naukowych, w tym opatrzone komentarzami tłumaczenie Księgi Ezechiela, którą był zafascynowany. Poświęcił jej też osobne książki i publikacje, takie jak „Wizje pomyślności w Księdze Ezechiela”, „Motyw miłości cudzołożnej w Ez 16 i 23” czy „Związek nowej Świątyni z odnowionym Przymierzem (wg Ez 47,1-12)”. Od wielu lat był licencjonowanym przewodnikiem po Ziemi Świętej. Napisał przewodnik pt. „Śladami Jezusa”.

Był też członkiem Rady biskupiej Archidiecezji Warszawskiej i pełnomocnikiem do zarządzania majątkiem archidiecezjalnym.

Jako swoją dewizę życiową podawał: Respice finem (Patrz końca).

Pochowany na cmentarzu w Pyrach w Warszawie.

PAP/MHP