Maciej Płażyński

fot. Michał Koziczyński /archiwum rodzinne

Maciej Płażyński

Poseł, marszałek Sejmu w latach 1997-2001, wicemarszałek Senatu, prezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”, urodził się 10 lutego 1958 roku w Młynarach na Pomorzu. Był żonaty, miał trójkę dzieci.

Po sierpniu 1980 jako student prawa na Uniwersytecie Gdańskim był wśród założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Był jednym z organizatorów strajków studenckich przed i po 13 grudnia 1981. W stanie wojennym założył Spółdzielnię Pracy Usług Wysokościowych „Świetlik”, znaną też jako „Gdańsk”.

W sierpniu 1988 roku, jako prezes Spółdzielni, wspierał strajki na Wybrzeżu, za co został honorowym członkiem NSZZ „Solidarność” Portu Gdańskiego. W tym okresie był współtwórcą „Kongresu Liberałów”, z którego później wyłoniła się partia Kongres Liberalno-Demokratyczny.

W sierpniu 1990 mianowany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego wojewodą gdańskim. Był jednym z najdłużej pozostających na stanowisku wojewodów, odwołał go dopiero premier Włodzimierz Cimoszewicz (1996), a wywołało to falę protestów w Gdańsku.

W wyborach 1997 otrzymał rekordową liczbę 124 683 głosów. 20 października 1997 został wybrany marszałkiem Sejmu – choć zgłoszony został przez AWS, poparły go wszystkie ugrupowania.

W latach 90. był członkiem założonej przez Aleksandra Halla Partii Konserwatywnej, potem członkiem-założycielem Ruchu Społecznego AWS.

19 stycznia 2001 roku wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem powołał Platformę Obywatelską. W wyborach parlamentarnych 2001 uzyskał najlepszy indywidualny wynik w okręgu gdańskim. W czerwcu 2003 roku złożył rezygnację z funkcji przewodniczącego klubu PO oraz szefa partii i opuścił Platformę Obywatelską. Do końca kadencji pozostał posłem niezależnym.

W wyborach parlamentarnych 23 września 2005 roku wystartował jako niezależny kandydat na senatora. Zdobył ponad 150 tysięcy głosów. Został wybrany wicemarszałkiem Senatu. W wyborach parlamentarnych 2007 roku startował z listy PiS. Został posłem niezrzeszonym.

11 maja 2008 roku został prezesem Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”.

Był honorowym obywatelem miast Młynary, Puck, Pionki i Lidzbark Warmiński. Był fundatorem Fundacji Pomorskiej założonej dla propagowania postaw aktywności i przedsiębiorczości, szczególnie wśród młodych ludzi z najuboższych rodzin. Był współfundatorem Fundacji „Nuta Nadziei” wspierającej utalentowane muzycznie dzieci niepełnosprawne.

Jego pasją była piłka nożna. Regularnie brał udział w meczach reprezentacji piłkarskiej polskiego parlamentu.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany w bazylice Mariackiej w Gdańsku.

 

PAP/MHP 

poprzedniKatarzyna Piskorska
bp Tadeusz Płoskinastępny