Jerzy Szmajdziński

Polityk lewicy, poseł z Dolnego Śląska (1985-2010, z wyjątkiem sejmu kontraktowego 1989-1991) i wicemarszałek Sejmu VI kadencji (2007), minister obrony w latach 2001-2005. Był kandydatem SLD na urząd prezydenta w wyborach 2010 roku.

Urodził się 9 kwietnia 1952 we Wrocławiu. Uczył się w Elektronicznych Zakładach Naukowych we Wrocławiu, a potem studiował na tamtejszej Akademii Ekonomicznej, którą ukończył w 1975 roku. Na studiach, w 1973 roku, wstąpił do PZPR, której członkiem był do 1990, a do 1986 należał do Komitetu Centralnego. W latach osiemdziesiątych przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1984 był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. W wolnej Polsce był zaangażowany we współtworzenie SdRP (sekretarz generalny 1993-1997), a od 1999 działał w Sojuszu Lewicy Demokratycznej (od 2008 jako wiceprzewodniczący partii).

Najbardziej utożsamiany ze sprawami wojskowości i obronności. W Sejmie II kadencji komisja obrony narodowej pod jego przewodnictwem przygotowała ustawę o ministrze obrony narodowej, stosującą zasadę cywilnej i demokratycznej kontroli nad siłami zbrojnymi. Jako minister obrony przygotował misję polskich żołnierzy w Iraku. Po ustąpieniu rządu Leszka Millera pozostał na stanowisku ministra w nowym gabinecie Marka Belki.

W latach 1983-1991 działał w Polskim Komitecie Olimpijskim, przez dwa lata (1988-1990) był jego wiceprezesem. Sam aktywnie uprawiał sport – między innymi piłkę nożną i tenis.

Pozostawił żonę i dwoje dzieci.

Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Pochowany na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie.